اگه میخوای چیزیو بدونی بپرس

اگه میخوای بدونی، اگه شجاعت داری به خرجش بده و بپرس. تا بگم. تا اگه بخوای بمونی.

این حال من احمقانست. احمقانه تر از اون اینه که یه هفتس میخوام کلید خونه پایینو بگیرم برم درس بخونم و نمیرم. احمقانه تر اینه که یاد فروش ماشین میفتم گریه م میگیره از حال شهرزاد گریه م میگیره و  از دلدردم گریه م میگیره و از استامینوفنای ٥٠٠ بی اثر گریم میگیره و از فصل دو بالینی پوران گریه م میگیره و از لغتای زبان گریه م میگیره و پرتقال خونی که میچکه رو آستین حوله م گریه م میگیره و از پایان نامه ی به هیچ جا نرسیدم گریه م میگیره و از رویی که ندارم برم پیش دکتر جلالی گریه م میگیره و از راه دور گریه م میگیره و از شیکستن دلش گریه م میگیره و از اینکه صفت شخصیتیم تو ام بی تی آی ملاحظه کننده بود گریه م میگیره و از  قاب عکسی که ازش متنفرم ولی جاش روی دیوار مونده و نمیتونم برش دارم گریه م میگیره و از اینکه شبا مجبورم بخوابم گریه م میگیره و از اینکه گفت من میگم برگردیم ایران اون میگه نه گریه م میگیره و از اینکه بهترین دوستمه ولی شبیه اون شده گریه م مینیره و از اینکه چه چیزاییو فدا کردم گریه م مینیره و از اینکه با شرایط مساوی چقدر کفه ترازوش پایینتره گریه م میگیره و از اینکه زاناکس اعتیاد آوره گریه م میگیره و از اینکه موجودیم تار عنکبوت میبنده و خودم نمیتونم پرش کنم گریه م میگیره و از اینکه نمیشه هرروز دیدش گریه م میگیره و از اینکه اوضاع رو به این وخامت رفتنو ادامه بده گریه م میگیره و دوسش دارم. صورتیای پف پفی لازم دارم با ماکارونی، یه وقتاییم گص مرغ.

فردا  که رد شدی از جلو دانشکده مون، منو با مانتوی سبز و سرمه ایم که آستیناش برام کوتاهه کنار باغچه ببین که گوجه سبز خریدم منتظرم بیای.

یعنی تا کنکور معجزه ای رخ میده که با دیدن جمله ای مثل " نفرت واپس رانده شده موجب آرتریت روماتوئید میشود"  هنگ مطلق نباشم؟:|  هوفففف  و واویلا به مفز بیچاره ی من .

فردا سومین روز متوالییه که با دوستام تو کوروش قرار دارم، ده دقیقه فاصله از خونمون.

خب واسه اینکه اعتماد به نفس شهرو گشتنم از بین رفته، از این آژانس به اون آژانس و از این در بستی به اون یکی. مثل اونایی که چند سال تهران نبودن منم بعد از یکسال خونه بودن حس میکنم همه چیه شهر عوض شده. نمیدونم کرایه ها سه برابر شدن یا قیافم معلوم میکنه میشه هر کرایه ایو کرد تو پاچم. 

دلم روشنه. که برمیگردم به ایستگاهای متروی شلوغ شهرم. که شهریور قال پلاتین و عمل تموم میشه. دوست دارم تورو پای کژدار و مریضم:)

وقتی داشتم برات تعریف میکردم چشمامو نگاه نکردی.

یه دفعه ای گرفتم همه چیو.فهمیدم که نباید بگردم دنبال دو تا گوش که اون داستانارو تعریف کنم.که خود من شروع نکردم تموم کردنشو.

بزرگترین خوبی دنیای واقعی شاید صداقت چشماس.